کتاب مثنوی معنوی اثر مولانا جلال الدین محمدبلخی

کتاب «مثنوی معنوی» اثر سترگ، شاعر، نویسنده، فقیه و عارف مشهور فارسی‌گو، مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است. این کتاب منظوم از این عارف پر آوازه، » از مشهورترین آثار فارسی است که در سطح جهان بسیار اثر گذار بوده است، چندان که شیخ بهایی در باب بزرگی این کتاب چنین گفته: «مثنوی معنوی مولوی/هست قرآنی به لفظ پهلوی». مولوی این کتاب را بنابر روایت‌های تاریخی به درخواست شاگردان نزدیکش، به ويژه نزدیک‌ترینشان، حسام‌الدین چلبی به رشته‌ی خیال‌انگیز شعر در آورده است. چلبی از مولانا در خواست می‌کند که آن کوه دانش و معارف برای مریدان و آیندگان برجای گذارد و چنین می‌شود که از سال ۶۶۲ هجری قمری سرایش مثنوی معنوی آغاز می‌شود و تا پایان عمر مولانا به سال ۶۷۲ ادامه می‌یابد. اثر فوق در شش دفتر سروده شده که دفتر آخر این اثر جاندار و برجسته به سبب فوت مولانا بی‌فرجام می‌ماند. کتاب حاضر را می‌توان به جرئت مهم‌ترین اثر در میان اهل تصوف و عرفان قلمداد کرد. با این همه، به همین حد محدود نمانده و بسیاری از ابیات و داستان‌های این کتاب به ضرب‌المثل‌ها و ادبیات عامیانه راه یافته است.