کتاب ماه و ماهی اثر علیرضا بدیع

مجموعه غزل «ماه و ماهی» سروده‌ی «علیرضا بدیع» است. این مجموعه 34 غزل را دربردارد. «تو ماهی و من ماهی این برکه‌ی کاشی»، «آغوش تو چه‌قدر می‌آید به قامتم»، «سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی»، «نسخه‌ی ما را بپیچ ای دختر داروفروش»، «چه حاجت است به این شیوه دلبری از من؟»، «از داغ خویش گفتم و افروختم تو را»، «عاشق‌ترین پرنده تویی بر درخت من»، «باید شبی به قبله‌ی حاجات رو کنم»، «ای کاش پیک مرگ به این خانه در رسد»، «به جای نقش ابریشم، گلستان در بغل داری»، «آهوی من! دوباره به چنگ من آمدی» و... مطلع بعضی از غزل‌های این مجموعه است. با هم غزلی از این مجموعه را می‌خوانیم: «دامان ناز! دست نیازم بلند نیست/ با این همه به دامن غیر از تو بند نیست/ کوتاه مانده دست من از دامنت اگر/ چندان عجیب نیست که بختم بلند نیست/ در دهر نیست آن که دلش نیست در گرو/ در شهر نیست آن که سرش در کمند نیست/ از چندوچون مپرس و بدین راه سر گذار/ آزاد آن کسی که پی چون‌وچند نیست» کتاب حاضر را نشر «چشمه» منتشر کرده است.