کتاب تولد زیست سیاست اثر میشل فوکو

انتشارات نی منتشر کرد:
انتشار متنِ فرانسوی درس های کُلژ دوفرانس ظاهراً برای نخستین بار در سال 1999 از سوی انتشارات گالیمار آغاز شد. انتشار متن انگلیسی آنها نیز چند سال بعد به قلم مترجمان مختلف، ازجمله گراهام برچل و دیوید ماسی، آغاز شد. تبارشناسی یا آنالیتیکسِ قدرتِ به کارگرفته شده در این درس ها، هیچ میدانی را از حفّاری های زیر و رو کننده اش مستثنا نمی کند: امنیت، استعمار، ملیّت، نژاد و عقبه قومی، سکس، تربیت و پایش کودکان، جنون و اختلال روانی، سوبژکتیویته، حقیقت مندی، فاشیسم، لیبرالیسم های اروپایی و امریکایی، دولت و ترفندهای مراقبت از اتباع، کنترلِ موالید، کُشتن و زنده گذاشتن، فرماسیون سرمایه داری، تنبیه و کیفر، و جنگ که خود مدل جامعه انسان هایی است که روابطی جنگ آسا دارند.
زیست قدرت فوکویی، عبارت است از سیطره ی قدرت بر زندگی. مقصود از زیست قدرت، دست یابی قدرت به انسان به منزله ی موجودی زنده است، به طوری که امر زیستی زیر کنترلِ دولت قرار گرفته، و دست کم، گرایشی به کنترل دولتی امر زیستی به وجود آمده است. این یکی از اساسی ترین پدیده هایی است که فوکو شکل هایی از آن را در قرن نوزده، و در میان پرده های ظُلمانیِ قرن طولانی بیستم، در استالینیسم و فاشیسم، می نمایاند. در مورد میزان وفاداری جورجو آگامبن، آنتونیو نگری، مایکل هارت، پل رابینو، دانا هاراوی، پاسکوئاله پاسکوئینو، آلبرتو توسکانو، ویلیام کونولی و طیف وسیعی از اندیشمندان این نسل به میشل فوکو، بر پایه درس گفتارهای مربوط به زیست قدرت و زیست سیاست بهتر می توان داوری کرد.