کتاب چقدر با همسرتان تفاهم دارید؟اثر آلن و باربارا پیز

چنین به نظر می‌رسد مردها و زن‌ها با تفاوت‌ها و اختلاف‌های بسیار زیادی که با هم دارند، قادر نخواهند بود با یکدیگر زندگی کنند، اما دو جنس مخالف با وجود تمام مشکلاتی که با هم دارند قادر نیستند از یکدیگر چشم پوشی کنند. لازم نیست که رابطه و ازدواج شما به میدان نبرد و صحنه زد و خورد تبدیل شود، کتاب چقدر با همسرتان تفاهم دارید؟ (How Compatible are You? Your Relationship Quiz Book) را مطالعه کنید تا دریابید آیا بهتر است تنها باشید یا می‌توانید با همسرتان آینده رضایت بخشی داشته باشید. با انجام دادن آزمون‌های استاندارد شده این کتاب قادر خواهید بود همسر خود را بیشتر و بهتر درک کنید. نتایج مطالعه این کتاب به راستی شما را شگفت زده خواهد ساخت.

آلن پیز (Allan Pease) مدرس و نویسنده ساکن استرالیا که با کتاب‌های خود در حوزه اشارات بدن شهرت جهانی دارد. او پدیدآورنده ۱۵ کتاب در حوزه زبان بدن و ارتباطات می‌باشد. آلن مدیر عامل یک شرکت مشاوره مدیریت در سیدنی استرالیا است. وی به تهیه و تولید کتاب‌ها، فیلم‌هایی می‌پردازد که سازمان‌های بی‌شماری در سراسر جهان از آن‌ها استفاده می‌کنند تا مهارت‌های ارتباطی کارکنان خود را بهبود دهند. آلن پیز یک خبره زبان بدن در دنیا است و سال‌هاست که کتاب‌هایش در دنیا ترجمه می‌شود. باربارا پیز (Barbara Pease) همسر آلن پیز است.

در بخشی از کتاب چقدر با همسرتان تفاهم دارید؟ می‌خوانید:

چرا مردها زیاد حرف نمی‌زنند و زن‌ها عاشق حرف زدن هستند
این موضوع در طول هزاران سال به‌خوبی جا افتاده است که مردها در مقایسه با زن‌ها مهارت‌های گفتاری – کلامی خوبی ندارند. در مغز مردها مراکز گفتاری – کلامی هنگام صحبت کردن به اندازه این مراکز در مغز زن‌ها فعال نمی‌شود. مرکز گفتاری – کلامی در مغز مذکر در نیمکره چپ مغز واقع شده و ناحیه و منطقه خاصی به‌طور تخصصی به آن اختصاص داده شده است. تصاویر MRI که هنگام صحبت کردن از مغز مردها گرفته شده است نشان می‌دهد که تمام نیمکره چپ مغز هنگام تلاش برای صحبت کردن و یافتن کلمات و واژه‌ها فعال می‌شود.

در طول قرن‌ها، همواره وظیفه و مسئولیت اصلی مردها مراقبت و محافظت از خانواده و فراهم آوردن غذای کافی برای زنده ماندن اعضای خانواده بوده است. این در حالی است که برقراری ارتباط گفتاری – کلامی مؤثر جزء شرح وظایف و مسئولیت آن‌ها نبوده است. در زمان‌های بسیار دور، معمولا شکار به همراه یک سری مراسم و حرکات خاص بدنی انجام می‌شد و شکارچیان در تمامی طول شکار ساکت و بی‌حرکت (شاید ساعت‌های طولانی) در جایی پنهان می‌شدند و صبورانه در کمین‌گاه منتظر طعمه می‌نشستند. مردها هنگام شکار و در کمین‌گاه هرگز با یکدیگر ارتباط گفتاری – کلامی برقرار نمی‌کردند؛ حتی مردهای مدرن امروزی نیز هنگامی که به ماهیگیری می‌روند، ساعت‌هایی مدید بدون حرکت کنار یکدیگر می‌نشینند و به‌ندرت با یکدیگر صحبت می‌کنند. مردها معمولا از حضور یکدیگر بسیار لذت می‌برند؛ اما نیازی نمی‌بینند این حقیقت را به‌ طرز گفتاری – کلامی و با استفاده از واژه‌ها بیان کنند. این در حالی است که اگر زن‌ها کنار یکدیگر بنشینند ولی اصلا با هم صحبت نکنند نشانه‌ای از بروز مشکل ارتباطی و جدی میان آن‌هاست.

مرکز تکلم در مغز زن‌ها عمدتا در قسمت نیمکره چپ و نیز در مراکز ویژه و کوچک‌تری در نیمکره راست واقع شده است. وجود مراکز گفتاری – کلامی در هر دو نیمکره مغز زن‌ها سبب شده تا سخنوران خوب و توانایی باشند. ازآن‌جا‌ که زن‌ها در مقایسه با مردها مراکز گفتاری – کلامی تمایز یافته و بزرگ‌تری دارند، بخش‌های دیگر مغز زن‌ها می‌تواند به رسیدگی و کنترل سایر امور و فعالیت‌ها بپردازد و این توانایی را در اختیار زن‌ها قرار دهد تا در آن واحد چند کار متفاوت و مختلف را با هم انجام دهند. مراکز رشد‌ یافته، متنوع، متعدد و تمایز یافته گفتاری – کلامی در مغز زن‌ها، آن‌ها را در مهارت‌های گفتاری – کلامی ماهرتر و کارآمدتر ساخته است.