کتاب دو تا خفن، خفن تر می شوند اثر مک بارنت، جوری جان

در همین حال، تو رستوران دنی، دوتا بارکین (مدیرو پسرش جاش) داشتن صبحونه‌ی مفصل روز یکشنبه‌شون رو تموم می‌کردن. این صبحونه‌ها، بخشی از برنامه‌ی پدر-پسری یکشنبه‌ها بود. مدیر پارکین، یکشنبه‌های پدر-پسری رو بنیان‌گذاری کرده بود تا راجع به نگرانی‌اش از رفتارای جاش حرف بزنه. مدیر فکر می‌کرد پسرش یه خرابکاره و برای تربیتش از شیوه‌ی چماق و هویج استفاده می‌کرد. تو رابطه‌ی اونا، «هویج با نماینده‌ی یکشنبه‌های پدر-پسری بود: دوازده ساعت پیاده روی پدر-پسری بازی‌های پدر-پسری و صبحونه‌های پدر پسری، جاش از یکشنبه‌های پدر-پسری متنفر بود. (از هویج هم متنفر بود.) تو برنامه‌ی بارکین. چماق به معنای فرستادن جاش به یه کمپ تابستونی نظامی بود که قاعدتا باید اون‌قدر جاش رو می‌ترسوند که از پدرش اطاعت کنه؛ ولی جاش عاشق کمپ بود. (از چماق هم خوشش میومد. کل تابستون، داشت چماق پرت می‌کرد به سر این و اون.)