کتاب آن که به من ستاره بخشید اثر جوجو مویز

آلیس همان طور که مدرسه شبانه روزی و باشگاه های اسب سواری را با دندان قروچه تحمل می کرد، سعی داشت با زندگی در شهر کوچک کنتاکی نیز کنار بیاید. این یک تفاوت فرهنگی کامل بود. اگر سخت تلاش می کرد می توانست زیبایی محض آن سرزمین ناهموار را دریابد: آسمانی وسیع، جاده هایی بی عبور و چراغ هایی چشمک زن، کوهستان هایی که در میان هزاران درختشان، خرس های واقعی پرسه می زدند و بر فراز درختان، عقاب ها جولان می دادند. از دیدن عظمت همه چیز خوف کرده بود؛ وسیع ترین فاصله هایی که تابه حال حس می شد، انگار مجبور بود تمام دیدگاهش را تغییر بدهد. اما در واقعیت، در نامه های هفتگی اش به گیدئون، همه چیز را به طرزی باورنکردنی زیبا توصیف می کرد. 
زندگی کردن در خانه های بزرگ سفید خفقان آور بود؛ اگرچه آنی، پیشخدمت تقریباً ساکت منزل، خیالش را بابت بیشتر کارهای خانه آسوده کرده بود. آن خانه یکی از بزرگ ترین خانه های شهر بود، اما با مبلمان عتیقه سنگین پر شده بود.

دیگر آثار جوجو مویز

کتاب دختری که رهایش کردی

کتاب من پیش از تو

کتاب هنوز هم من

کتاب پس از تو

کتاب آخرین نامه ی معشوق