کتاب زندگی شگفت انگیز دالایی لاما اثر الکساندر نورمان

بخشی از کتاب زندگی شگفت انگیز دالایی لاما

دالایی‌لاما با اشتیاق فراوان غذا می‌خورد و بخشی از آن به این دلیل است که راهب مؤمنی است و فقط دو بار در روز و آن‌هم قبل‌ازظهر غذا می‌خورد. ولی اگر برای ناهار جایی در یک کشور خارجی مهمان باشد، ممکن است بعدازظهر هم غذا بخورد. نسبت به رژیمش خیلی سخت‌گیر نیست، اگر روز سختی را گذرانده باشد، ممکن است هنگام عصر یکی دو بیسکویت یا کلوچه نیز بخورد. برنامهٔ اصلی‌اش در زندگی برای تغذیه گیاه‌خواری است اما ممکن است حسب مورد به دلیل بیماری یا توصیهٔ پزشک مقداری گوشت هم بخورد و البته قبل از خوردن آن گوشت، برای حیوانی که قربانی شده است دعا می‌خواند.

درمورد انجام وظایف روزانه و ادارهٔ زندگی، او همیشه به‌شوخی می‌گوید که حتی یک فنجان چای بلد نیست درست کند، چه رسد به اینکه غذا بپزد. او می‌گوید وقتی بسیار جوان بوده، به قنادان کاخ پوتالا در تهیهٔ کیک‌های سال نو کمک می‌کرده است، اما به‌غیراز آن پا در آشپزخانه نگذاشته است. در دوران جوانی برای پخت غذا در مواردی آتش درست کرده است و از این کار لذت می‌برده است، اما از همان سنین پایین، کارکنان و خدمهٔ بسیاری دوروبر او بوده‌اند و همیشه کارهای او را انجام داده‌اند. او عدهٔ کوچکی از آنها را همچنان برای خود نگه داشته است. در داخل خانه‌اش حدود ده نفر ملازم دارد: چهار پنج پیشکار شخصی که همه راهب بودایی‌اند، عده‌ای مشاور مسن که به‌خاطر سنشان کلاً کار چندانی نمی‌کنند، بلکه بیشتر دوست او هستند. هم‌صحبت‌های وی همین گروه کوچک هستند که از معاشرت با آنها لذت می‌برد. کارمندان دفترش، عده‌ای تبتی و عده‌ای انگلیسی هستند و بیشتر آنها روحانی نیستند. او تا چند وقت پیش دو دبیر نیز داشت اما به‌تازگی چهار دبیر خصوصی دارد که آنها نیز تعداد کمی کارمند و زیردست دارند. دالایی‌لاما خودش این افراد را انتخاب و منصوب می‌کند (و به جهت ملاحظات صومعه، همه مرد هستند) ولی ادارهٔ مرکزی تبت، نام آنها را رسماً به وی ابلاغ می‌کند. آنها درواقع چشم و گوش او بیرون از گاندن فودرانگ۱۷ هستند. گاندن فودرانگ نام مقر اصلی دولت تبت است، همان‌طور که کاخ سفید برای رئیس‌جمهور آمریکا. البته او به حرف‌های مهمانانش نیز به‌دقت گوش می‌دهد و اعضای خانواده و دوستانش نیز اطلاعاتی به او می‌دهند.