کتاب شهریار اثر نیکولو ماکیاوللی

در میان افرادی که به یاری توانایی‌های خود نه با تکیه بر بخت و اقبال به قدرت رسیده‌اند می‌توان از موسی، کوروش، رامولوس، تسئوس و افرادی مانند ایشان یاد کرد. شاید موسی را نتوان از این گروه به شمار آورد چون او به فرمان خدا عمل می‌کرد، با این وجود او نیز قابل ستایش است، چون صفات نیک وی او را شایسته گفتگو با خدا کرده بود. اما در مورد کوروش و کسانی‌که پادشاهی‌ها را  برپا کردند و رفتار و کردارشان قابل ستایش است بحث می‌کنیم و در می‌یابیم که چندان تفاوتی با موسی آن معلم بزرگوار از جانب خداوند نداشته‌اند.

وقتی در مورد اعمال و زندگی آنان تحقیق می‌کنیم می‌بینیم که از بخت نصیبی جز فرصتی مناسب نداشته‌اند. بخت این افراد ماده اصلی را به آنان بخشید و آنان به آن شکل دادند، بدون فرصت مناسب توانایی‌هایشان هدر می‌رفت و بدون توانایی فرصت را از دست می‌دادند. بنابراین می‌توان گفت برای اینکه اسرائیلی‌ها از موسی پیروی کنند باید در مصر بندگی می‌کردند و مورد ظلم و ستم واقع می‌شدند و موسی آنان را می‌دید که در جستجوی راه گریزی از ظلم و ستم مصریان می‌باشند. برای اینکه رومولوس پادشاه روم شود و حکومتی تازه بنا کند باید سرزمین آلبا را ترک می‌کرد و در کودکی و بدو تولد به دست مرگ سپرده می‌شد. لازم بود تا کوروش ایرانیان را مخالف حکومت ماد‌ها ببیند، مادها نیز در طول سال‌های طولانی صلح و آرامش، ملایم و جبون شده بودند و همین دلیلی بر پیروزی کوروش بود. تسئوس اگر آتنی‌ها را پریشان نیافته بود نمی‌توانست توانایی‌هایشان را بروز دهد. چنین فرصت‌هایی لازم بود تا این بزرگان پیروز شوند و توانایی ویژه آنان بود که توانستند از چنین فرصت‌هایی بهره گیرند و کشور خویش را پیروز گردانند. چنین مردانی که با دشواری به حکومت و پادشاهی دست می‌یابند و می‌توانند آن را به آسانی حفظ کنند. بخشی از دشواری‌هایی که در کشورهای تازه تاسیس وجود دارد ایجاد قوانین جدیدی است که بتواند امنیت آنان و مملکت را تضمین کند. باید به خاطر داشته باشیم که کاری دشوارتر، خطرناک‌تر و تردیدآمیزتر از تغییر و تعیین بنیاد و قوانین در کشور تازه تاسیس نمی‌باشد. چرا که تمام کسانی که با قوانین پیشین آشنا می‌باشند با آن به دشمنی بر می‌خیزند ....