کتاب در سایه ی خشونت اثر دی.سی. نورث، والیس، اس.بی.وب، بی.آر.وینگاست

«سیاست، اقتصاد و مسائل توسعه در سایه خشونت» مجموعه نوشتارهایی به پژوهش یا گردآوری داگلاس نورث(۲۰۱۵-۱۹۲۰)، برنده جایزه نوبل اقتصاد، جان جوزف والین، استاد اقتصاد دانشگاه مریلند، استیون ب. وب، مشاور بانک جهانی و باری آر. وینگاست، پژوهشگر ارشد مؤسسۀ هوور در دانشگاه استنفورد است. نوشتارهای این کتاب، مجموعه‌ای از مطالعات است که با پشتیبانی بانک جهانی انجام شده و گروهی از اقتصاددانان که به اقتصاددانان نهادگرا معروف هستند بخش‌های گوناگون آن را تالیف کرده‌اند. در بخش‌هایی از کتاب می‌خوانیم: موفقیت در اقتصاد همانند توسعۀ سیاسی در درجۀ اول به بهبود نهادها بستگی دارد. این نکته در طول بیست سال گذشته به اجماعی در میان اقتصاددانان تبدیل شده است؛ در این سال‌ها جهان شاهد نمونه‌های بسیاری از ناکامی‌ها در توسعه به‌رغم وفور سرمایه، منابع طبیعی و جمعیت‌های تحصیل‌کرده بود؛ جمعیت‌هایی که در صورت عدم بهره‌گیری صحیح نهادها از آنها یا دست به مهاجرت می‌زنند و یا راکد می‌مانند. اکنون پرسش این است که کدام نهادها مناسبند؟ برخی معتقدند کشورهای در حال توسعه می‌بایست از موفق‌ترین و پردرآمدترین نهادهای اقتصادهای جهان، یعنی کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، الگوبرداری کنند. با این حال بیشتر کشورهای دارای درآمد متوسط و پایین، آمادگی بهره‌گیری از اغلب نهادهای اروپای غربی یا آمریکای شمالی را ندارند، یا آنکه چنین نهادهایی اگر به این اقتصادهای با درآمد اندک یا متوسط منتقل شوند، کارکرد بسیار متفاوتی خواهند داشت. رویکرد متعارف به مسائل توسعه بحث را با این فرض‌های نئوکلاسیک آغاز می‌کند که هرگاه فرصت‌های سودآور خود را آشکار سازند رشد اتفاق می‌افتد، مگر آنکه دخالت موانع سیاسی یا اجتماعی مانع از عملکرد بازارها شود. اما در بیشتر کشورهای در حال توسعه افراد و سازمان‌ها به‌منظور جمع‌آوری ثروت و منابع، فعالانه دست به خشونت می‌زنند یا تهدید به استفاده از آن می‌کنند، و این در حالی است که خشونت باید مهار شود تا توسعه روی دهد. در بسیاری از جوامع ظرفیت خشونت‌ورزی نهان است؛ یعنی در اکثر سال‌ها سازمان‌ها عموماً از خشونت اجتناب می‌ورزند، اما گاهی آن را ابزاری سودمند برای پیگیری اغراض خود می‌یابند. جوامعی که در سایۀ خشونت زندگی می‌کنند بخش اعظمی از تاریخ بشریت و اکثر جمعیت امروز جهان را تشکیل می‌دهند. ترتیبات اجتماعی با ایجاد انگیزه برای اشخاص قدرتمند جهت همکاری به جای نزاع مانع از توسل به زور می‌شوند.