کتاب قصر به قصر اثر لویی فردینان سلین

در سنی، به خصوص بعد از بعضی ناملایمات، آدم یک چیز بیشتر دلش نمی خواهد: این که ولش کنند راحت باشد! حتی از این هم بهتر: جوری رفتار کنند که انگار مرده ای! همیشه حق با آراب عمومی است، به خصوص اگر حسابی احمقانه باشد. اینجاست که می بینی پیرمرد شده ای، هیچ وقت به معنی واقعی خوابت نمی برد، اما دیگر به طور واقعی هم زندگی نمی کنی، فقط در حال چرتی... حتی نگران هم که هستی، باز توی چرتی.