کتاب چنین گفت زرتشت اثر فریدریش نیچه

چنین گفت زرتشت یک داستان فلسفی و شاعرانه است که طی سال‌های ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ توسط فریدریش نیچه، فیلسوف و شاعر آلمانی نوشته شده است. نیچه در این کتاب عقاید خود را از زبان شخصیت اصلی کتاب که شخصی به نام زرتشت است و از زرتشت پیامبر ایرانی گرفته شده‌ است، بیان می‌کند.

درباره کتاب

می‌توان گفت یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان و فیلسوفان عصر جدید فردریش نیچه است. کتاب چنین گفت زرتشت را نیز شناخته‌شده‌ترین و محبوب‌ترین نوشته‌ی او ی در میان فلسفه‌دوستان ایرانی به‌شمار می‌رود. این کتاب یکی از بهترین نوشته‌ها و رمان‌های فلسفی است که البته شاید برای خوانندگان تازه‌کار قدری سنگین و پیچیده باشد.

در اولین نگاه و با خواندن عنوان کتاب چنین گفت زرتشت، به‌نظر می‌رسد که محتوای اصلی کتاب درخصوص زرتشت، پیامبر باستانی ایران زمین است، اما با مطالعه کمی از کتاب متوجه می‌شویم که این نوشته، بیشتر برداشت آزاد فردریش نیچه از شخصیتی به نام زرتشت است.

کتاب چنین گفت زرتشت حاوی نظریاتی چون «مرگ خدا» و «بازگشت جاودانه» به کامل‌ترین صورت خود است. زرتشت پس از ده سال عزلت در کوه‌های آلپ احساس می‌کند که می‌خواهد شهد خرد خویش را به انسان‌ها بچشاند، پس به شهر فرود می‌آید؛ اما مردم به صدای برخاسته از الهام گوش نمی‌دهند، زیرا جز به کف زدن برای بندبازی‌های یک بندباز توجه ندارند و به سخنان او که آن‌ها را نمی‌فهمند می‌خندند.

این اثر نیچه الهام بخش ریشارد اشتراوس موسیقی‌دان آلمانی، است که در ۱۸۹۶ سمفونی به نام چنین گفت زردشت ساخت که از درخشان‌ترین آثار این نوع است.

شناخته‌ترین ترجمه‌ی فارسی این کتاب ترجمه‌ی داریوش آشوری است و توسط نشر آگاه منتشر شده است. 

چرا باید کتاب چنین گفت زرتشت را مطالعه کنیم؟

اگر می‌خواهید با دیدگاه‌ها و عقاید فردریش نیچه آشنا شوید، خواندن کتاب چنین گفت زرتشت به شما کمک می‌کند و به شما کمک می‌کند دیدگاه‌های جدید در علم فلسفه داشته باشید.

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

کتاب چنین گفت زرتشت برای آن کسانی مناسب است که به فلسفه، و به‌خصوص فلسفه‌ی وجودگرایی نیچه علاقه دارند. به‌نظر می‌رسد روش نگارش او موجب جذب خوانندگانی می‌شود که به فلسفه علاقه دارند.

درباره فردریش نیچه

فریدریش ویلهلم نیچه فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه‌شناس آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که در ۱۵اکتبر۱۸۴۴ به دنیا آمد. آثار او بر فلسفه ی غرب و تاریخ اندیشه‌ی مدرن تاثیر بسیار زیادی گذاشت.

نیچه در سال ۱۸۶۹ و با ۲۴ سال سن، جوان‌ترین فرد در نوع خود در تاریخ به شما می‌رود که به کرسی فیلولوژی کلاسیک در دانشگاه بازل دست یافته. در سال ۱۸۶۹ نیچه شهروندی خود را ملغی کرد و در حالی که در آلمان، سوئیس و ایتالیا سرگردان بود و در پانسیون زندگی می‌کرد بخش عمده‌ای از آثار معروف خود را آفرید.

در سال ۱۸۷۹ به خاطر بیماری‌هایی که در تمام طول زندگی با او همراه بود، از سمت خود در دانشگاه کناره‌گیری کرد و دهه‌ی بعدی زندگانی‌اش را به تکمیل هسته‌ی اصلی آثار خود، اختصاص داد. نیچه بر اساس حرکت جمعی جامعه پیش می‌رود و مردن آرمانها و ارزشهای انسانی را در نتیجه مرگ یک ملت می‌داند. او مذهب را زاده‌ی خیال می‌داند.

او بیماری خود را موهبتی می‌داند که باعث رشد افکار جدید در او شدند. فردریش نیچه در سال ۱۸۸۹ در سن ۴۴ سالگی، قوای ذهنی‌اش را به‌طور کامل از دست داد و دچار فروپاشی کامل ذهنی شد. او در سال‌ ۱۹۰۰ در گذشت.

علاقهی زیاد او به تاریخ و فرهنگ ایران باستان ناشی از مطالعه‌ی آثار تاریخی بازمانده از ایران باستان است. او در آثار خود، و یادداشت‌های بازمانده در دفترهای او، که حجم زیادی از نوشته‌های او را شامل می‌شوند، از فرهنگ ایران باستان بسیار یاد می‌کند. دل‌بستگی نیچه به ایران را در کتاب چنین گفت زرتشت به وضوح می‌توان دید؛ وی با نهادن نام زرتشت بر کتاب، سعی در با ارزش نشان دادن تحقیقات خود می‌کند.

نوشته‌های نیچه سبک تازه‌ای در زبان آلمانی محسوب می‌شوند؛ نوشته‌هایی آمیخته با افکاری انقلابی که نیچه خودش روش نوشتاری خودش را گزین‌گویی‌ می‌نامید. یکی از مشهورترین جملات او «خدا مرده‌است» است که باعث بحث‌های فراوانی شده است.

نام حافظ ده بار در مجموعه‌ی آثار فردریش نیچه آمده‌است. بدون شک، دل‌بستگی گوته به حافظ و ستایشی که در دیوان غربی-شرقی از حافظ و حکمت شرقی او کرده، در توجه نیچه به حافظ نقشی اساسی داشته ‌است. در نوشته‌های نیچه نام حافظ و گوته در بیشتر موارد در کنار هم آمده است و نیچه هر دو آنها را بسیار ستایش می‌کرده.

تکه هایی از کتاب

دوستان من! دوست‌تان را طعنه‌ای زده‌اند: «زرتشت را بنگرید که در میانِ ما چنان می‌گردد که گویی در میانِ جانوران می‌گردد!» اما همان به که می‌گفتند: «مرد دانا در میان آدمیان چنان می‌گردد که در میان جانوران.» مرد دانا انسان را چنین می‌نامد: جانوری با گونه‌های سرخ.