کتاب پسافاجعه اثر سوزان جی برایسون

در 4 ژوئیه 1990، سوزان بریسون در حالی که درحال پیاده‌روی صبحگاهی در جنوب فرانسه بود مورد حمله وحشیانه قرار گرفت، مورد تجاوز جنسی قرار گرفت و بیهوش شد. این تجربۀ دلخراش، احساس او از خود و درک او از جهان را در هم شکست. به‌عنوان یک فیلسوف، بریسون دریافت که تحصیلات آکادمیک او توضیحات آرامش‌بخش کمی برای آسیبی که متحمل شده است ارائه می‌دهد. در نتیجه او تصمیم‌گرفت تا خود به درمان خود بپردازد. در این بین تأملات فلسفی بریسون منجر به شکل‌گیری این کتاب شده است. او در این کتاب به موضوعاتی مانند حافظه، هویت، خودمختاری و جامعه می‌پردازد. بریسون بررسی می‌کند که چگونه تروما حافظه را مختل می‌کند، ارتباط بین گذشته و حال را قطع می‌کند و توانایی تصور آینده را ناممکن می‌گرداند. به عقیدۀ او راهکار جبران این شکاف، صحبت‌کردن است. در واقع صحبت‌کردن راجع به یک تروما منجر می‌شود که آن همراه با کلمات، به متن زندگی واقعی برگردد و شما نیز بتوانید باز به زندگی خود بازگردید. تأملات فلسفی بریسون همراه با تجربه‌های شخصی اوست. او خود روند چنین گفت‌وگویی را همچون درمان تجربه کرده است. این کتاب به دلیل عمق احساسات و ژرفای بینش فلسفی مورد تحسین قرار گرفته است. این کتاب برای کسانی که دچار تروما و آسیب روحی هستند می‌تواند بسیار مفید باشد. از طرف دیگر، برای افرادی که به درک پیامدها و ماهیت خشونت‌های اجتماعی علاقه‌مند هستند نیز می‌تواند کتابی مناسب تلقی گردد. در واقع، کتاب «پسافاجعه» گواهی بر تاب آوری روح انسان و قدرت روایت در شفابخشی است و به همین دلیل کتاب بریسون کمک ارزشمندی به مطالعات فلسفی و تروما کرده است.