کتاب عبور از خود اثر محمود دولت آبادی

آری... از کنار این میز می‌گذرم، به هر شب‌وروز چندین و چندبار. اما نمی‌خواهم ببینمش. احساسم این است که نمی‌خواهم دیده بشود این میز. زیرا فاصله‌ای صدها‌فرسنگی را به یاد من می‌آورد که می‌توانم با دو گام و یک نیم‌چرخ پشت آن بنشینم. اما همان دو گام و یک نیم‌چرخ دشوارترین کار و خوفناک‌ترین مسافت است. اندیشیده‌ام به این خوف و دریافته‌ام که خوف من از خونی است که قطره‌قطره باید بچکانم در هر کلمه، در هر عبارت، و چه کسی جز خود قادر به درک آن تواند بود؟ فقط خودم. زیرا خون از وجود من قطره‌قطره چکانده می‌شود و این یک حس کاملاً شخصی است و تو از نزدیک‌ترین انسانِ نسبت به خود هم حتی نمی‌توانی انتظار داشته باشی این حسِ کاملاً شخصی را درک کند. مگر به ظاهر و مگر در ظاهر. یعنی که تو از پای دربیایی و این به زانو درآمدن به هنگامی رخ بدهد که نزدیک‌ترین چشمانِ به تو بیدار و باز باشند؛ اما در ساعاتی بین چهار تا چهار و نیم صبح کدام چشمان هستند که بیمارِ بیدارخوابی شده باشند؟ هیچ چشمانی؛ و چرا باید دیگری ـ دیگران هم به این بیماری جان‌کاه دچار شده باشند؟ نباید؛ اگر چنان بودی، خانه تبدیل شده بود به یک دیوانه‌خانه‌ی کوچک!

دیگر آثار محمود دولت آبادی

کتاب جای خالی سلوچ نشر چشمه

کتاب کلیدر پنج جلدی

کتاب سلوک

کتاب بیرون در

کتاب جای خالی سلوچ از مجموعه برگ و نوا نشر چشمه