کتاب شهر معمولی اثر ناتالی لید
کتاب شهر معمولی اثر ناتالی لید از انتشارات پرتقال
ناموجود
ماما گفت: « می گن اینجا دیگه خبری از جادو نیست. »
همین طور که رانندگی می کرد، به روبه رو زُل زده بود. نگاهش از روشنایی چراغ های ماشین می گذشت و به عمق سیاهی شب گره می خورد؛ انگار دقیقاً می دید چه چیزی در انتظارمان است.
نمی توانستم چیزی ببینم؛ نه خانه ای، نه فروشگاهی، نه حتی سگ پیری که واق واق کند. ماهِ چاقِ گُنده، تنها و رنگ پریده، تنها چراغِ راهِ ما بود. به مهتاب نگاه کردم که چطور صورت ماما را روشن می کند: سایه های تاریک زیر گونه هایش را؛ دهانش را که انگار دیگر خیال باز شدن نداشت؛ و چشم هایش را که مثل همیشه، آبیِ آسمانی و زیبا بود؛ پُر از تمام غصه های دنیا!
« پس... » پاهایم را روی داشبورد گذاشتم و انگشت هایم را از زیر جوراب تکان دادم. « یعنی یه روزی جادو وجود داشته؟ »
باد قبل از ماما به سوالم جواب داد؛ شیرجه زد توی وَن و موهای طلایی او را به شکل ابری از حلقه های زرّین، به پرواز درآورد. وقتی همه ی دنیا تیره و تار بود، فقط مامای من می توانست این طور بدرخشد.
گفت: « بعضی ها این جوری می گن. » فرمان را که تا حالا خیلی سِفت گرفته بود، شُل تر گرفت و شانه های مُنقبضش را رها کرد. دقیقاً می دانستم چرا؛ می خواست قصه ی قشنگی تعریف کند.
ماما گفت: « درّه ی نیمه شب قبلاً جای مخفیانه ای بود. کوه اون قدر بلند بود که شهر رو از بقیه ی دنیا پنهان می کرد. رودخونه ای هم دور کوه می پیچید و اون جا رو امن و امان نگه می داشت. جنگل با درخت های بلندش دور رودخونه رو گرفته بود و همه ی رازها و آوازهای شهر رو زیر شاخه های خودش نگه می داشت. »
از شنیدن صدایش آرام شدم. صدای حرف زدن مامای من فوق العاده است، اما صدای قصه گفتنش... چیزی بین نسیم تابستان است و لالاییِ شبانه.
« آخه می دونی؟ شهر باید پنهان می موند... چون مردمی که اون جا زندگی می کردن، تو رگ هاشون جادو داشتن! »
« جادوی واقعی؟! » این کلمه را به سختی به زبان آوردم. حتی فکر جادوی واقعی هم از دماغ تا انگشت های پایم را می لرزاند. این بار قلبم بود که جواب داد؛ کلمه ی آره، توی سینه ام ضربان می زد.
همین طور که رانندگی می کرد، به روبه رو زُل زده بود. نگاهش از روشنایی چراغ های ماشین می گذشت و به عمق سیاهی شب گره می خورد؛ انگار دقیقاً می دید چه چیزی در انتظارمان است.
نمی توانستم چیزی ببینم؛ نه خانه ای، نه فروشگاهی، نه حتی سگ پیری که واق واق کند. ماهِ چاقِ گُنده، تنها و رنگ پریده، تنها چراغِ راهِ ما بود. به مهتاب نگاه کردم که چطور صورت ماما را روشن می کند: سایه های تاریک زیر گونه هایش را؛ دهانش را که انگار دیگر خیال باز شدن نداشت؛ و چشم هایش را که مثل همیشه، آبیِ آسمانی و زیبا بود؛ پُر از تمام غصه های دنیا!
« پس... » پاهایم را روی داشبورد گذاشتم و انگشت هایم را از زیر جوراب تکان دادم. « یعنی یه روزی جادو وجود داشته؟ »
باد قبل از ماما به سوالم جواب داد؛ شیرجه زد توی وَن و موهای طلایی او را به شکل ابری از حلقه های زرّین، به پرواز درآورد. وقتی همه ی دنیا تیره و تار بود، فقط مامای من می توانست این طور بدرخشد.
گفت: « بعضی ها این جوری می گن. » فرمان را که تا حالا خیلی سِفت گرفته بود، شُل تر گرفت و شانه های مُنقبضش را رها کرد. دقیقاً می دانستم چرا؛ می خواست قصه ی قشنگی تعریف کند.
ماما گفت: « درّه ی نیمه شب قبلاً جای مخفیانه ای بود. کوه اون قدر بلند بود که شهر رو از بقیه ی دنیا پنهان می کرد. رودخونه ای هم دور کوه می پیچید و اون جا رو امن و امان نگه می داشت. جنگل با درخت های بلندش دور رودخونه رو گرفته بود و همه ی رازها و آوازهای شهر رو زیر شاخه های خودش نگه می داشت. »
از شنیدن صدایش آرام شدم. صدای حرف زدن مامای من فوق العاده است، اما صدای قصه گفتنش... چیزی بین نسیم تابستان است و لالاییِ شبانه.
« آخه می دونی؟ شهر باید پنهان می موند... چون مردمی که اون جا زندگی می کردن، تو رگ هاشون جادو داشتن! »
« جادوی واقعی؟! » این کلمه را به سختی به زبان آوردم. حتی فکر جادوی واقعی هم از دماغ تا انگشت های پایم را می لرزاند. این بار قلبم بود که جواب داد؛ کلمه ی آره، توی سینه ام ضربان می زد.
| وزن | 223 گرم |
| قطع | رقعی |
| تعداد صفحه | 278 |
| نوع جلد | شومیز |
| نویسنده | ناتالی لید |
| مترجم | نیلوفر امن زاده |
| ناشر | پرتقال |
| تعداد جلد | 1 |
| موضوع | داستان |
| مناسب برای | گروه سنی ج، گروه سنی د |
| شابک | 9786004620802 |
ارسال نظر
- - نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
- - لطفا دیدگاهتان تا حد امکان مربوط به مطلب باشد.
- - لطفا فارسی بنویسید.
- - میخواهید عکس خودتان کنار نظرتان باشد؟ به gravatar.com بروید و عکستان را اضافه کنید.
- - نظرات شما بعد از تایید مدیریت منتشر خواهد شد
محصولات مرتبط
