کتاب عقرب اثر پیت جانسون

هویت واقعی من ... یعنی خطر!
(تاشا) مایه ی خنده ی عالم و آدم شده. آخر شیفته ی کارآگاه بازی است. وقتی هنری اشتباهی دفترچه یادداشتش را با دفترچه یادداشت تاشا عوض می کند. زندگی کسل کننده ی تاشا برای همیشه به آخر می رسد. هنری می گوید یک کارآگاه است! و باید اتاق تاشا را به اتاقک دیدبانی تبدیل کند. تاشا از وقتی فهمیده همسایه های بی سر و صدایش مامور دشمن هستند. سر از پا نمی شناسد. جاسوس بازی و پرسه زدن دوروبر خانه ی همسایه خیلی باحال است. اما آیا واقعا هنری همان کسی است که ادعا می کند؟ یا نه؟ حقیقت را سروته کرده؟ شک و تردید تاشا بیشتر می شود ...
و بعد شوک وحشتناکی در انتظارش است ...

در قسمتی از کتاب می خوانیم:با شور و اشتیاق گفتم: «هنری! می تونی به من اعتماد کنی، باور کن! تو رو خدا بهم بگو چرا زاغ سیاه خانواده ی بکستر رو چوب می زنی؟»نفس عمیقی کشید و گفت: «من همچین کاری نمی کنم. الانم باید برم.» بلند شد و با عجله به طرف در رفت.گفتم: «عینکت یادت نره!» و برای اینکه فضای ناآرام اتاق را کمی شاد کنم، چند لحظه ای عینک را به چشمم زدم. انتظار داشتم چشم هایم همه چیز را تار ببیند تا کمی شوخی کنم. برعکس! همه چیز را به خوبی قبل می دیدم.عینک را پسش دادم، خیلی گیج شده بودم: «این عینک واقعی نیست، نه؟»به من نگاه ...