کتاب سقوط اثر آلبر کامو

کتاب سقوط رمانی فلسفی به قلم آلبر کامو است. این کتاب را شورانگیز فرخ از فرانسوی به فارسی برگردانده است.

آلبر کامو نویسنده و فیلسوف فرانسوی‌تبار است. او رتبه‌ی دوم جوان‌ترین دریافت‌کننده‌ی نوبل ادبیات را دارد و در سال 1957 موفق به کسب این جایزه شد. کامو از تواناترین نویسندگان ادبیات معاصر فرانسه و جهان به شمار می‌آید و مکاتب ادبی متفاوتی را تجربه کرده است. عقاید و آثار او منجر به مترقی شدن مکتب ابزوردیسم شده است. او در زمینه‌ی مکتب ابزوردیسم تعریف سارتر را پذیرفته بود و بسیاری از آثارش را بر آن اساس نوشت. بسیاری کامو را اگزیستانسیالیست به‌حساب می‌آورند؛ اما خودش مخالف آن بوده است. کامو در زمینه‌ی فلسفه تحصیل کرده و از فیلسوفان یونانی و نیچه تأثیر پذیرفته بود.

کتاب سقوط در سال 1956 منتشر شده است و آخرین رمان کامل کامو به حساب می‌آید. او سال بعد در تصادف اتومبیل کشته شد. کامو برای نوشتن این کتاب از افسانه‌ی سقوط آدم و حوا از بهشت به زمین تأثیر گرفته است. او در این کتاب مفاهیم بی‌گناهی، زندانی شدن، وجود نداشتن و حقیقت را بررسی می‌کند و سعی دارد در این رمان نشان بدهد بشر تا چه حد می‌تواند پست شود و سقوط کند. سارتر این رمان را زیباترین و درک‌نشده‌ترین رمان کامو توصیف کرده است.

رمان سقوط در آمستردام اتفاق می‌افتد. این کتاب کوتاه شامل مونولوگ‌های شخصیت اصلی با نام باپتیست کلامنس است که زندگی‌اش را برای غریبه‌ای تعریف می‌کند. نحوه‌ی بیان او شباهت بسیاری به روش اعتراف به کشیش در آیین مسیحیت دارد. او برای غریبه تعریف می‌کند که روزی در پاریس وکیل‌مدافع مورد‌احترام و متمولی بوده است. در نهایت به داستان سقوطش می‌رسد. او اتفاقی را تعریف می‌کند که باعث می‌شود از عرش به فرش سقوط کند.