کتاب ابرهای ندانستن اثر کارمن آسویدو بوچر

نویسنده ناشناس این مراقبه را روشی برای تعالی روح می‌داند و با تمرینات روحانی عملی «ابر ندانستن» و «ابر فراموشی» ما را در یافتن راه خویش به سوی خداوند و متحدساختن جان خویش با او -که تنها با عشق ورزیدن به ذات او و نه به واسطه اندیشه حاصل می‌شود- هدایت می‌کند. این اثر در نیمه دوم قرن چهاردهم میلادی، در دوران رعب‌آور حکومت کلیسا جنگ و تبعیض اجتماعی، و بیماری همه‌گیر و کشنده طاعون به رشته تحریر درآمد و پس از آن بارها مترجمان و زبان‌شناسان مختلف آن را ویرایش و بازنویسی کردند.

کارمن آسویدو بوچر در مقدمه‌‌ای بر این کتاب نوشته است: «کتابی که در دست دارید ابر باران‌زایی است برای هر آن­کس که جان او چونان کویری تشنه است. نویسنده ناشناس آن آموزگاری استثنایی است. او، صفحه به صفحه، صبورانه توضیح می­‌دهد که نیایش مراقبه­‌گرانه چیست و چگونه می‌­تواند به هرگونه عطش روحی پایان دهد. او از طریق تمرینات روحیِ عملی، که آن‌ها را ابر ندانستن و ابر فراموشی می‌­خواند، به ما می‌­آموزد که بی­وقفه عبادت کنیم و نشان می­‌دهد که مکالمه با آن وجود رازآمیز نه‌تنها ممکن است، بلکه در واقع آن عمل روح است که بیش از هر عمل دیگری آفریدگار را خشنود می‌­سازد.