کتاب سیزده دلیل برای این که .. اثر جی اشر

بسته‌ای مثل جعبه‌‌ی کفش کجکی جلوی در گذاشته شده بود. در خونه‌‌مون سوراخی داره که نامه‌ها رو توش می‌ندازن، ولی هر چیزی پهن‌تر از قالب صابون بیرون گذاشته می‌شه. یادداشتی هول‌هولکی رو کاغذ بسته، گیرنده رو کلی جنسن نوشته بود، برش داشتم و رفتم تو.

بسته رو بردم آشپزخونه و گذاشتم رو میز. کشوی خرت‌وپرت‌‌ها رو باز کردم و قیچی رو بیرون آوردم. بعد تیغه‌ی قیچی رو کشیدم رو بسته و درش رو باز کردم. از این پاکت‎های حباب‎دار بود و توش هفت‎تا نوار کاست بود.

رو هر نوار عددی به رنگ آبی تیره، احتمالاً با لاک، گوشه‌ی بالا سمت راست نوشته شده. هر طرف نوار یه شماره داره. یک و دو رو نوار اول، سه و چهار رو نوار دوم، پنج و شش رو بعدی و به همین ترتیب. شماره‎ی سیزده رو آخرین نواره و پشتش خالی.

کی جعبه‌ی کفش پر از نوار واسه آدم می‌فرسته؟ مگه هنوز هم نوار کاست گوش می‌کنن؟ گوش کنم؟