کتاب شلوارهای وصله دار اثر رسول پرویزی

پرویزی داستان‌های کتاب شلوارهای وصله دار را به زبانی شیرین و ساده نوشته است و کلمات محاوره و شکسته‌ی زیادی در آن به چشم می‌خورد. اصطلاحات عامیانه‌ی مردم هم در جای جای کتاب وجود دارد و می‌تواند تصویر کاملی از فضایی که رسول پرویزی از آن حرف می‌زند به مخاطب بدهد. اولین و مشهورترین داستان کتاب شلوارهای وصله دار داستان «قصه عینکم» است. بسیاری از متخصصان و منتقدان این داستان را از نظر ساختار یکی از بهترین داستان‌های ادبیات معاصر ایران می‌دانند و پرویزی را به‌خاطر آن ستایش می‌کنند.

رسول پرویزی در مورد کتابش نوشته:

در صورت خواندن کتاب شلوارهای وصله دار دو حال به شما دست می دهد یا خوشتان می آید و ساعتی مشغول می شوید، کمال مطلوب است. من به وصال میرسم بعلاوه تشویق می شوم و قول میدهم در اثر تشویق خوانندگان ذره ای لوس نشوم و پایم را از گلیمم بیرون ننهم و خرقه‌ی نویسنده ی معروف را به دوش نکشم همان رسول کوچک باشم سرم را زیر اندازم و کارم را ادامه دهم اما اگر خدای نکرده از خواندن این کتاب بدتان آمد آنوقت چیزی گم نمی شود ادعائی نداشتم که شکست٬ آبرویم را ببرد باز خدا پدرم را بیامرزد که مقداری کاغذ جهت عطار سر کوچه ذخیره کردم لاقل عطاران فلفل و زردچوبه در اوراق این کتاب می پیچند و به پدر مولف فاتحه ی مجانی خواهند خواند!