کتاب ویلت اثر شارلوت بونته

ویلِت نه‌تنها آخرین اثر شارلوت برونته است بلکه قله قدرت نویسندگی او نیز به‌شمار می‌آید. شارلوت برونته در این اثر چنان هنرنمایی می‌کند و چنان تأثیری بر خواننده خود می‌گذارد که بسیاری از نقادان آن را حتی از جِین اِیر هم برتر دانسته‌اند. دیوید لاج، نظریه‌پرداز ادبی و نویسنده معاصر، معتقد است که ویلِت پخته‌ترین اثر شارلوت برونته است و نمونه کلاسیکی است از آنچه در نقد ادبی به «آشنایی‌زدایی» معروف است. او می‌گوید که ویلِت کتابی است اصیل، نه به این معنا که شارلوت برونته چیزی ابداع کرده که سابقه نداشته، بلکه به این معنا که کاری کرده تا ما چیزها و کارها را همان‌طور که هستند ادراک کنیم نه آن‌طور که از قبل می‌شناسیم و به آن خو گرفته‌ایم. یعنی نویسنده از شیوه‌های مرسوم و معهود در بازنمایی واقعیت عدول کرده است. ویلِت رمان تأثیرگذاری است درباره فروخوردن احساس و تاب آوردن در برابر فشارهای بی‌امان که لوسی اسنو (قهرمان داستان) با استقامت و شکیبایی تحسین‌برانگیزی آن را از سر می‌گذراند. لوسی اسنو نه‌تنها با قیدوبندهای نظام اجتماعی روبه‌رو می‌شود، بلکه در عین حال می‌خواهد که دوست بدارد و دوستش بدارند.