کتاب نام من سرخ اثر ارهان پاموک

شبی از شب‌ها که سعی داشت در اتاقی را که همراه فرزندانم در آن خوابیده بودیم، به‌زور باز کند، سریع بلند شدم و بدون اينکه اهمیتی به ترس فرزندانم بدهم، تا می‌توانستم با صدای بلند فریاد کشیدم که اجنه‌ی خبیث وارد خانه شده‌اند. پدرشوهرم را بیدار کردم، وانمود کردم از ترس اجنه فریاد می‌زنم و حسن را که هنوز هوس تند از سرش نپریده بود، به پدرش لو دادم. بین نعره‌های بی‌معنی و حرف‌هایی که درباره‌ی اجنه می‌زدم، پیرمرد عاقل باشرم تمام، واقعیت تلخ سرمستی پسرش و قصد بی‌ادبانه‌ی او را در حق زن پسر دیگرش که صاحب دو فرزند بود، فهمید. وقتی گفتم تا صبح بیدار خواهم ماند و در برابر اجنه، با پسرانم پشت در نشسته و انتظار خواهم کشید، صدایی از او درنیامد. فردا صبح وقتی گفتم برای عیادت از پدر بیمارم همراه فرزندانم به مدتی طولانی به خانه‌ی پدرم خواهم رفت، شکست را پذیرفت. ساعت زنگ‌داری را که شوهرم از جنگ مجار غنیمت آورده و نفروخته بود تازیانه‌ای را که از زردپی تندخوترین اسب عرب درست شده بود، یکدست شطرنج از عاج فیل ساخت تبریز را که فرزندانم با مهره‌هایش جنگ بازی راه می‌انداختند، شمعدان‌های نقره‌ای که با کلی دعوا و مرافعه مانع فروش آن‌ها شده بودم، همه و همه را به‌عنوان نشانه‌های زندگی زناشویی‌ام برداشته و به خانه‌ی پدرم بازگشتم.