کتاب مغازه ی خودکشی اثر ژان تولی

 لوکریس! یه لحظه بیا. » 
خانم تواچ درِ زیرِ راه پله را باز کرد. ماسک ضد گازی به صورتش زده بود که صورت و گردنش را پوشانده بود. چشمان گرد و بازش بالای محفظه ی فیلتردار و بزرگِ جلو دهانش او را شبیه مگسی خشمگین کرده بود. 
لباس سرتاپا سفیدی تن کرده بود. دستکش های جراحی اش را از دست درآورد و نزد شوهرش رفت. میشیما او را صدا زده بود تا درباره ی یکی از مشتری ها به او توضیح بدهد. « اون خانم به یه چیز زنونه احتیاج داره. » 
صورت مگس وار خانم تواچ از پشت ماسک وزوز کرد. بعد فهمید هنوز ماسک را درنیاورده است. بند آن را از سرش باز کرد و ماسک را در دستش گرفت. « آه، یه چیز زنونه، خب، فکر کنم سم از همه شون بهتر باشه. زنونه ترین چیزیه که داریم. اتفاقاً الآن تو انبار داشتم سم درست می کردم. » 
دکمه های روپوش سفیدش را باز کرد و وسایلش را روی پیشخان کنار صندوق گذاشت. « سم... خب، چی خدمت تون بدم؟ سمِّ تماسی داریم که اگه دست به ش بزنید، می میرید. سم های بو کردنی و خوردنی هم داریم. کدوم شون رو می پسندید؟ » 
زن که انتظار چنین سوالی را نداشت گفت « اوم... کدوم شون بهتره؟»