کتاب اسکارلت و آیوی 6: آخرین راز روک وود اثر سوفی کلورلی

به کلیدهایی که روی قالیچه افتاده بودند، نگاه کردم و گفتم: «خب، اینکه فقط وقت تلف کردن بود. کسی فکر بهتری نداره؟»

ویولت گفت: «می‌تونیم بازم برگردیم، ولی هیچ سرنخی نداریم. اگه بخوایم به جایی برسیم، باید یه راهنما و سرنخ داشته باشیم.»

با بیچارگی آه کشیدم. دست کم می‌توانستیم دو تا کلید اول را از دسترس هنری دور کنیم و این خودش خوب بود. اما اگر گاوصندوق را پیدا می کرد، از او بعید نبود یک نفر را بیاورد و با مته صندوق را از توی دیوار بکند و ببرد. وقت زیادی برای‌مان نمانده بود و وقتی مدرسه خالی می‌شد، هنری فرصت داشت دنبالش بگردد.

آیوی با ناامیدی پرسید: «کسی ایده‌ای نداره؟»

همه یواش یواش سرشان را تکان دادند.

دست‌هایم را مشت کردم و گفتم: «پس به گشتن ادامه می‌دیم.» اما مگر فایده‌ای داشت؟

صبح جمعه رسید. آخرین روزمان بود، آخرین شانس‌مان قبل از اینکه هنری همه‌مان را برای یک هفته از مدرسه بیرون بیندازد.