کتاب مدرنیته ی سیاسی اثر موریس باربیه

نويسنده در کتاب مدرنیته ی سیاسی وجود آزادی های عمومی، تفكيك قوا، رأی گيری همگانی و كثرت‌گرايی سياسی را برای تعريف مدرنيته‌ی سياسی بسنده نمی داند. از اين‌رو، نخست می كوشد تا وجه تمايز دولت مدرن ودولت پيش‌مدرن را تعيين كند تا از رهگذر آن به تعريفی از مدرنيته‌ی سياسی دست يابد. باربيه در بخش اول كتاب به فرايندِ تاريخيِ گذار از دولت پيش‌مدرن به دولت مدرن اشاره می كند. در اين ميان، او از دولت‌شهرهای يونانی، دولت فئودالی و دولت مطلقه به منزله‌ی سه شكل متفاوت دولت پيش‌مدرن ياد می كند و به بررسی ديدگاه‌های سقراط، افلاطون، مسيحيت، كالوينيسم، پروتستانيسم، هابز و روسو در مورد رابطه‌ی ميان فرد و جامعه، دولت و جامعه‌ی مدنی می پردازد. اين چشم‌انداز تاريخی كه وجه مشخصه‌اش «فقدان مدرنيته‌ی سياسی» است تا پايان سده‌ی هجدهم تداوم می يابد. در بخش دوم كتاب، باربيه به بررسی زايش و بالش مدرنيته‌ی سياسی می پردازد كه از انقلاب‌های آمريكا و فرانسه آغاز می شود. نويسنده در اين بخش به بررسی آرای مژده‌گويان مدرنيته (اسپينوزا، لاك، مونتسكيو) می پردازد، از نقد منتقدان آن (توكويل، ماركس) سخن می گويد، و به بررسی موانعی می پردازد كه به‌ويژه در سده‌ی بيستم در راه آن پديدار شد، موانعی كه از جمله در ديدگاه‌ها و كنش سياسی هيتلر و موسولينی متجلی شد.