کتاب ویرانه های من . جستارهایی درباره ی روان رنجور و آدم ها اثر محمد طلوعی

ویرانه‌های من با زیرعنوان جستارهایی درباره‌ی روان رنجور و آدم‌ها، به تجربه‌های نویسنده از تنهایی، درد، تاریخ‌نگری و البته تاب‌آوردن بازمی‌گردد. در هفت متن این کتاب نویسنده تکه‌هایی از زندگی خود را با مسائل زیستی در هم می‌تند و سعی دارد مخاطب را همراه کند. در جایی از برادرش می‌گوید که در هفده‌روزگی از دنیا رفته و نه هیچ عکسی از او هست، نه هیچ قبری. از واژه و مفهوم چندگانه‌ی «وطن» می‌نویسد تا مشاهده‌ی حرکت بدن به سوی پیری و مسئله‌ی میل به «جوانی». در اکثر این جستارها مادر، پدر، ادبیات، شهر رشت و خانه تکرار می‌شوند. محمد طلوعی بی‌پرده از تنهایی و وجوه آن در زندگی‌اش روایت می‌کند و می‌کوشد آن را نمونه‌ای از تاریخ یک اندوه بنمایاند؛ منتها اندوهی که سرشار از عیش زیستن و نور است. 

طلوعی متولد ۲۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ در رشت است. او دانش آموختهٔ سینما از دانشگاه سوره و ادبیات نمایشی از پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. اولین مجموعه شعر خود را با عنوان خاطرات بندباز در ۱۳۸۲ منتشر کرد. نخستین رمان او، قربانی باد موافق در سال ۱۳۸۶ منتشر و برندهٔ پنجمین جایزه ادبی «واو» یا رمان متفاوت سال و همچنین نامزد هشتمین جایزه کتاب سال شهید حبیب غنی‌پور گردید. در اسفند ۱۳۹۱ نیز مجموعه داستان «من ژانت نیستم» برندهٔ دوازدهمین جایزه ادبی گلشیری شد. طلوعی از اعضای...