کتاب ایده ی پدیدارشناسی اثر ادموند هوسرل

ادموند گوستاو آلبرشت هوسرل فیلسوف و ریاضیدان آلمانی بود که مکتب پدیدارشناسی را تأسیس کرد.
او در کارهای اولیه‌اش، نقدهایی را بر تاریخ‌گرایی و روان‌شناسی در منطق بر اساس تحلیل‌های غرض‌ورزی ارائه کرد. در کار بالغ خود، او به دنبال توسعه یک علم بنیادی سیستماتیک بر اساس به اصطلاح کاهش پدیدارشناختی بود. هوسرل با این استدلال که آگاهی استعلایی محدودیت‌های همه دانش ممکن را تعیین می‌کند، پدیدارشناسی را به عنوان یک فلسفه متعالی-ایده‌آلیستی بازتعریف کرد. اندیشه هوسرل عمیقا بر فلسفه قرن بیستم تأثیر گذاشت و او همچنان یک چهره برجسته در فلسفه معاصر و فراتر از آن است.
هوسرل ریاضیات را با تدریس کارل وایرشتراس و لئو کونیگزبرگر و فلسفه را فرانتس برنتانو و کارل استامپف آموخت. او از سال 1887 به عنوان استاد خصوصی در هاله، سپس به عنوان استاد، ابتدا در گوتینگن از سال 1901، سپس در فرایبورگ از سال 1916 تا زمانی که در سال 1928 بازنشسته شد، به تدریس فلسفه پرداخت و پس از آن بسیار پربار ماند. در سال 1933، بر اساس قوانین نژادی حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان، هوسرل به دلیل سابقه خانوادگی یهودی اش از کتابخانه دانشگاه فرایبورگ اخراج شد و ماه ها بعد از آکادمی آلمان استعفا داد. او پس از یک بیماری در سال 1938 در فرایبورگ درگذشت .