کتاب ماری ادلند دخترک دانشمند آندریا بیتی

ماری ادلند تا سه سالگی مدام از در و دیوار بالا می‌رود،  می‌دود، به همه‌چیز نگاه می‌کند، به صداها گوش می‌دهد و خلاصه به همه‌جا سرک می‌کشد و خانه را به هم می‌ریزد و آن‌قدر جنب‌وجوش دارد که شب دیگر از نا می‌رود و از پا می‌افتد. اما تا سه سالگی یک کلمه حرف هم نمی‌زند؛ طوری که مامان و بابا را حسابی نگران کرده است. این منوال ادامه دارد و ادامه دارد تا اینکه بالاخره یک روز، وقتی ماری از ساعت بالا رفته، مامان و بابا فریاد می‌کشند: «بیا پایین!» ماری کمی صبر می‌کند؛ گریه‌اش را قورت می‌دهد و بعد از نفسی عمیق، یک کلمه به زبان می‌آورد: «چرا؟»

از آن روز به بعد، سئوال‌های ماری بیشتر و بیشتر می‌شود: چرا ساعت تیک‌تاک می‌کند؟ چرا این چیزهای نوک‌تیز به این گل قشنگ چسبیده‌اند؟ چرا توی دماغمان مو در می‌آید؟

روزهایش با چرا شروع می‌شوند؛ بعد به «چی؟» و «چطوری» و «کی» می‌رسند و موقع خواب دوباره سر و کله‌ی «چرا؟» پیدا می‌شود. مامان و بابا بیشتر اوقات رو به دخترک کنجکاوشان لبخند می‌زنند و گونه‌اش را آرام می‌بوسند و پاسخ می‌دهند: «بالاخره از همه‌چیز سر در می‌آوری.» آنها سعی می‌کنند پابه‌پای دخترشان پیش بروند اما هر چه ماری بزرگ‌تر می‌شود، سوال‌ها و دردسرهایش هم بیشتر می‌شود. آیا مامان و بابا می‌توانند همین‌طور او را حمایت و همراهی کنند؟